Verschillende inzichten

Bij betaald voetbalorganisaties wordt met name op het moment dat men toe is aan een nieuwe grasmat uitvoerig gediscussieerd over de voor- en nadelen van het spelen op kunstgras. In de profwereld spitst de discussie zich naast de economische voordelen (hoge investeringsbedragen, maar lage onderhoudskosten) vooral toe op de bespeelbaarheid van zo’n rubberachtige ondergrond. Daar waar de een zweert bij een kunstgrassysteem, is de ander de mening toegedaan dat kunstgras nooit alle eigenschappen van een natuurgrasveld heeft. Het verschil van inzicht over dit fenomeen lijkt er ook binnen onze vereniging te zijn.

Nadat afgelopen zondag ons eerste elftal voor de eerste (en waarschijnlijk ook laatste keer in deze competitie) aan mocht treden op een kunstgrasveld bespeurden we namelijk ook bij functionarissen van onze vereniging verschillende opvattingen over de bespeelbaarheid van het veld.

Daar waar de hoofdtrainer de mening was toegedaan dat het spel allemaal wat stroever verliep, werd er uit de mond van een aandachtig volger (diegene ook die de feiten aanleverde voor het wedstrijdverslag) opgetekend dat er heel behoorlijk en vlot was te spelen op de kunstgrasmat. De waarheid zal wel ergens in het midden liggen.

Mede gelet op de ontwikkeling die de productie van kunstgras nog steeds doormaakt, zullen de verschillen van inzicht hopelijk een stuk kleiner zijn tegen de tijd dat we bij onze club toe zijn aan het maken van keuzen voor de aanleg van nieuwe velden.