Drie leden veertig jaar lid

Als je als vereniging zeer trouwe leden hebt, dan mag je daar trots op zijn en dan mag daar op gepaste wijze aandacht aan worden geschonken. Binnen onze voetbalvereniging hebben we afgesproken dat het zeker de moeite waard is stil te staan bij mensen die veertig jaar of langer lid zijn. We doen dat niet met veel overdreven gedoe of een kolossaal cadeau, maar op een wijze die ons inziens past bij onze vereniging en bij de jubilarissen. Tijdens de nieuwjaarsreceptie werden vanwege het veertigjarig lidmaatschap drie leden gehuldigd. De eer kwam toe aan Hans de Haas (en Marieke), Maart de Haas en Mari van Grinsven (en Ada) Voorzitter Mari van Grinsven (hij richtte zich dus ook tot zijn neef en naamgenoot) sprak de jubilarissen toe, secretaris Toon Roef en penningmeester Hans van Lieshout zorgden voor het uitreiken van de bloemen en het blijvend aandenken. Verheugd waren we met de aanwezigheid van Wim en Annie de Haas, die met gepaste trots de huldingen van zoons en schoonzoon mee beleefden.

In de jaren zestig van de vorige eeuw was het goed gebruik dat jonge voetballertjes op 7 en 8 jarige leeftijd aangemeld werden bij onze voetbalvereniging. Dat zal ook vader de Haas gedacht hebben. Wim de Haas, zelf jarenlang actief als bestuurslid stuurde eerst Hans (in 1967) en later zijn zoon Maart (1968) naar de voetbalclub. Of Wim er ook een hand in had dat Mari van Grinsven in 1968 op voetbal ging, betwijfelen we. Wat we wel zeker weten is dat twee broers en een zwager in het zonnetje worden gezet vanwege hun veertigjarig lidmaatschap.

Hans de Haas

Hans ging in september 1967 op 8 jarige leeftijd bij de voetbalvereniging. Maar als 5 jarig ventje was hij aan het eind van het seizoen 1963-1964 al bij de voetbalclub betrokken. Den Dungen promoveerde voor het eerst in haar bestaan naar de vierde klasse en Hans mocht als een soort mascotte (gekleed in een mooi groen wit tenue en een bal die bijkans groter was dan hijzelf) mee op de elftalfoto. Deze foto is nog terug te vinden op de website. Samen met broer Maart maakte hij jarenlang deel uit van de selectie. Behalve aan snelheid ontbrak het de “haasjes” ook niet aan geslepenheid. Want als je er op de vleugel op snelheid niet langs komt, bedien je jezelf van andere –overigens wel geoorloofde- technieken. En mocht de scheidrechter Hans eens aanspreken op vermeend onsportief spel, dan had Hans als lijfspreuk: “mijn naam is Haas, ik weet van niks”. Op dit moment is hij een tevreden speler van het vierde. En ook de man die als eerste op de hoogte is van alle Dungense voetbalnieuwtjes. Want noch de groen witter, noch de website kunnen op tegen de snelheid waarmee het nieuws in Hans zijn kapperszaak verspreid wordt.

Maart de Haas

Zoals in vroeger jaren gebruikelijk was in dit dorp en bij de voetbalclub kreeg ook Maart de Haas een bijnaam. We kennen hem allemaal als “de Tos”. Scheidsrechters waren niet zijn meest favoriete functionarissen dus volgens ons heeft het niets te maken met de tos van de arbiter. Maar hoe de naam nou wel ontstaan is? Vraag het in een goed gesprek maar eens ij hem na. Maart was net als zijn broer Hans een fanatiek en gedreven speler, die met snelheid, slimheid en overzicht het eerste elftal jarenlang van dienst was. Behalve zich actief inzetten als speler verzorgde hij ook vele seizoenen lang de trainingen van de jeugd en was hij op zaterdag begeleider. Bovendien kan altijd een beroep op hem gedaan worden, als er eens wat stratenmakerwerkzaamheden verricht moeten worden. Als voetballer speelt hij op dit moment wekelijks een lekkere partij in het vierde elftal samen met broer Hans en zwager Mari .

Mari van Grinsven

Ook Mari (vanwege in het verleden uitgevoerde frituuractiviteiten ook bekend onder de naam Snack) maakte vele seizoenen deel uit van onze selectie en was ook jeugdtrainer en jeugdleider. Hij heeft bij het uitoefenen van zijn favoriete hobby ook wel eens moeilijke keuzen moeten maken. Want in het verleden kenden we hier nog het bekende familietoernooi waaraan zowel de familie de Haas als de familie van Grinsven deelnam. Beide families streden elk jaar mee om de fel begeerde wisselbokaal. Mari was een volle neef van de van Grinsvennen, maar had inmiddels in Ada een aanhangster en familielid van de Haasjes gevonden. Voor welk team hij uiteindelijk koos, is een mooi onderwerp om eens met hem zelf te bespreken. Behalve in het veld was Mari ook daarbuiten een harde werker. Velen van ons staat nog helder voor ogen op welk een fantastische manier hij zich ingezet heeft om in 2002 het gouden jubileumfeest van de voetbalvereniging mee inhoud te geven. Niets was hem teveel. Met een tomeloze inzet sjouwde en werkte hij om er voor zijn voetbalclub iets moois van te maken. Ook Mari speelt nu nog in het vierde en we hopen dat hij dat samen met zijn zwagers Hans en Maart nog vele jaren blijft doen.

Met een luid applaus van de aanwezigen (waaronder zowat het complete vierde team met aanhang) werd de sympathie voor deze drie trouwe leden getoond.