De realiteit.

Tot dusver hebben we in ons commentaar rondom de verrichtingen van ons eerste elftal steeds aangegeven dat de onderlinge verhoudingen in de derde klasse C gering zijn. Die mening blijven we toegedaan, hoewel hierin wel enige nuance aangebracht mag worden. Nu de competitie vordert en er zich in de standenlijst een kop- en staartgroep aftekent, gaan meer factoren een rol spelen. Ploegen die in de hoek zitten waar de klappen vallen, blijven vaak verstoken van enig geluk. Daar staat tegenover dat we ook oog moeten blijven houden voor de realiteit. De tegenstanders zijn soms net een maatje te groot en dan wordt ons team afgetroefd op kwaliteit.

Dat is overigens niet iets waarvoor we ons hoeven te schamen, want dat hoort bij de sport! En je meerdere moeten erkennen, is zeker ook geen reden om bij de pakken neer te gaan zitten. Hoop verloren, al verloren! Spelers en technische staf gaan tot de laatste snik toe strijd leveren.

De komende weken zal gaan blijken hoe het gesteld is met de mentale weerbaarheid van onze voetballers. Wij vertrouwen erop dat onze mannen er alles aan gaan doen om de laatste strohalm te gaan vastgrijpen.

Gelukkig kan men in Den Dungen –ook in mindere tijden- rekenen op de positieve inbreng van onze supporters en andere betrokkenen. In goede tijden leverde dat succes op. Nu het erom gaat spannen, zullen we als echte verenigingsmensen elkaar ook blijven steunen!