SVSSS treetje lager, maar zonder 'Tonio'

HAAREN - Terwijl de meeste spelers van SVSSS troost zochten met een drankje of een peuk op de strook gras naast de kleedlokalen, stond Toon Donders recht overeind zijn verhaal te doen.

De doelman van de ploeg uit Udenhout viert in september zijn 45ste verjaardag, maar aan zijn lichaam weinig grammetjes vet te bespeuren. Na meer dan twintig seizoenen onder de lat vindt Donders het nu echt wel welletjes. Hij baalt er van dat hij afscheid moet nemen met degradatie. Dat gebeurde gisteren doordat Den Dungen op het veld van Nemelaer met 2-0 te sterk was en zodoende de tiende plaats in de derde klasse opeiste.

Donders stond er na afloop net zo bij als hij eigenlijk de hele eerste helft had gedaan. Handen in de zij, strak voor zich uit kijkend, wachtend op wat komen gaat. Maar in de eerste zestig minuten kwam er niks. Den Dungen deed niks. SVSSS was met name in het eerste halfuur heer en meester en aan de hand van de hardwerkende Axel Hilgers ging het op zoek naar die zo belangrijke treffer. 0-0 zou niet voldoende zijn, want de KNVB-regels schrijven voor dat na negentig minuten én twee keer vijftien minuten verlengen alsnog de ploeg met het betere doelsaldo de tiende plaats in handen krijgt. Geen strafschoppen dus. En Den Dungen stond er op doelgemiddelde beter voor dan SVSSS.

Dat kwam vooral doordat de formatie van vertrekkend coach Dirk van de Wiel vóór het met 1-3 gewonnen duel bij Oisterwijk (vorige week) liefst elf (elf!) wedstrijden op rij niet gescoord had. Wel kreeg de ploeg er 36 om de oren. En ook gisteren slaagde SVSSS er niet in om de kansen die het kreeg te verzilveren. Hilgers prikte de bal met de punt van zijn schoen tegen het lichaam van doelman Ton Schel, Joost Smulders schoot een afvallende bal vanaf een meter of achttien roekeloos over het doel. En Sander Foek gunde in kansrijke positie zijn medespeler de bal, terwijl zelf uithalen zeker meer had opgeleverd.

Benjamin Mordecai kreeg echter de allergrootste kans. Vijftien seconden aan de gang in de tweede helft kwam hij ineens voor Schel te staan, maar hij schoof de bal langs de verkeerde kant van de paal. Den Dungen kreeg daarna meer grip op de wedstrijd. Er kwamen kleine kansjes en Donders moest voor het eerst aan de bak. De eerste stuiterde naast, de volgende pakte hij klemvast, maar bij de derde kans moest Donders capituleren.

Dat uitgerekend een klein, tenger mannetje van net achttien jaar bij de tweede paal opdook en het vonnis voltrok, had ook wel weer iets moois. Gijs Broeren was als een kwispelende puppie zo blij met zijn goal. Donders baalde. Ook de 2-0 viel nog.

"Dit moet eigenlijk wel m'n laatste duel zijn", liet Donders, 'Tonio' voor zijn ploegmaats, toch nog wat ruimte voor een rentree open. "Ik ga nu één en ander op een rijtje zetten. Ik ben twee avonden in de week bezig met keepen. jonge keepers uit de C en D training geven en klaarstomen. Het is nu tijd dat een jonge keeper het overneemt, eigenlijk. Laatst werd ik nog gevraagd of ik het tweede wilde doen en ook Oisterwijk, m'n oude ploeg, benaderde me nog."

Donders heeft naar eigen zeggen bijna zeshonderd duels achter de rug. "Het is nu mooi geweest. Of ze moeten me echt uit nood nog eens één keer nodig hebben..."