Op weg naar een nieuw sportpark (2)

Zoals bekend zal er in het voorjaar van 2012 een start gemaakt worden met de aanleg van een nieuw sportpark aan de rand van het dorp aan de Paterstraat/Hooidonksedijk.

In de aanloop naar de realisatie van deze nieuwe sportvoorziening een terugblik op het gebruik van de verschillende accommodaties gedurende de afgelopen decennia. Vandaag in deel 2 opnieuw een stukje geschiedenis gericht op een de voorlopers van RKVV Den Dungen.

Na een conflict met de kerk (er mocht niet op zondagmiddag gevoetbald worden!) trad de pastoor terug als “directeur” van ASDO (Alleen Samenspel Doet Overwinnen). Er werd in 1939 echter gewoon verder gevoetbald en wel onder de naam DSV (Dungense Sport Vereniging). Tijdens de oorlogsjaren 1940-1945 stond het voetbal op een laag pitje, maar na de oorlog werd de voetbalsport weer serieus opgepakt. Even was de wei achter de werf van Lamers (dat moet ergens tussen Veldstraat en Pilotenstraat zijn geweest) als voetbalveld in gebruik, maar spoedig werd teruggekeerd naar de vertrouwde accommodatie: “de wei van Woutjes”. Het café van Broeren aan het Maaskantje was nog altijd kleedlokaal en thuishonk van de club.

Aan het eind van de jaren veertig ging de gemeente plannen ontwikkelen voor een nieuw uitbreidingsplan. Bij de aanleg van de Jhr. van Rijckevorselstraat kon aanvankelijk de dreiging van het kwijtraken van het voetbalveld nog worden afgewend door de ruimte wat anders te benutten. De planontwikkeling voor nieuwbouw van de Jozefschool op “de wei van Woutjes” ging echter door en bracht in 1950 de voetbalsport in Den Dungen direct in gevaar. Een tijdlang kon DSV nog hopen dat het uitbreidingsplan niet door zou gaan, omdat mej. W.v.d. Westelaken weigerde haar grond aan de gemeente te verkopen. Maar toen haar grond bij Koninklijk Besluit van 20 oktober 1950 onteigend werd, was het definitief over voor DSV. De club was letterlijk en figuurlijk in het eigen dorp uit gespeeld. Men ging buitendorps op zoek naar alternatieven door tegen Halder, Kruisstraat en Middelrode te gaan spelen. Het was iets, maar uiteindelijk erg onbevredigend dat men zelf niet over een speelveld beschikte.